Na początku filmu, kiedy Frank ratuje życie pana Burke, EKG ukazuje prostą linię i słychać zalecenie defibrylacji. W rzeczywistości w takich sytuacjach wykonuje się pierwszą pomoc i masaż serca, nigdy defibrylację.
Kiedy Frank i Larry wnoszą pana Burke do karetki, w tle możemy zauważyć kobietę, która próbuje usunąć się w bok, by nie znaleźć się w kadrze.
Na końcu filmu widzimy karetkę z napisem FDNY. Akcja toczy się na początku lat 90., a ten skrót został wprowadzony dopiero w 1995 roku.
Larry podłącza pana Burke do kardiomonitora i podaje mu lek uśmierzający ból, zwany "I.V.". W rzeczywistości żadna nazwa środka medycznego nie zaczyna się takim skrótem.
Krew rozsmarowana na szybie karetki od strony pasażera pojawia się i znika pomiędzy ujęciami.
W mieszkaniu Mary cień mikrofonu jest widoczny na ścianie.
Karetki pojawiające się w filmie nie mają loga New York City Health and Hospitals Corporation na drzwiach kabiny.
Zdjęcia do filmu nakręcono w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).
Paul Schrader został wybrany przez Martina Scorsese na scenarzystę, który uzasadnił swój wybór, że nikt lepiej nie opisze Nowego Yorku w środku nocy niż Schrader.
Zaraz przed tym, kiedy pani Burke i Frank wchodzą do karetki kamera i operator odbijają się w refleksie otwartych drzwi ambulansu.
Karetki użyte w filmie nie są takie same, to dwa typy podobnych do siebie vanów.
Zaraz po tym jak Frank kończy romowę z Grissem, podchodzi do niego kobieta i zaczyna rozmawiać po hiszpańsku. W nastepnym ujęciu Griss stoi sam.
Podczas kręcenia sceny z Frankiem ratującym Rose, aktorzy poruszali się "do tyłu". W trakcie montażu nagranie zostało odwrócone i dzięki temu powstał efekt śniegu lecącego do góry.
To ostatni film wydany na LaserDisc (dysku optycznym o średnicy 12 cali) w Stanach Zjednoczonych.
Okres zdjęciowy trwał od 15 września 1998 roku do 7 stycznia 1999 roku.